Het Klassieke effect van KrachtTraining
KrachtTraining heeft voor mij andere doelen en gevolgen dan wat we er eerder onder verstonden. Dat heeft te maken mijn achtergrond en ontwikkeling die zich uiten in trainingsvormen als M-E: Movement Efficiency.
Mijn achtergrond vindt u op de startpagina van de Sheets hiervoor en in mijn CV.
Hier vindt u meer informatie over: Movement Efficiency
Zo bedoel ik met klassieke KrachtTraining het sterker worden, trainen van spieren enzovoorts. Eigenlijk dat wat we altijd al deden. Maar we moeten niet vergeten dat die klassieke training ook al zijn verworvenheden kende. Neem als voorbeeld een volleybal speler. De volleybaltraining zelf kent geen grote progressieve weerstand. Dat wil zeggen, zoals in de meeste sporten, er is een zekere weerstand die niet erg verandert tijdens je loopbaan. Behalve natuurlijk als je prestatie (en dus vaak de snelheid) een grote sprong maakt. Als voorbeeld de arbeid van de volleybal speler tegen de zwaartekracht. Ga je hoger springen dan levert de afzet en landing grotere krachten op dan daarvoor. Zoiets geldt ook voor bijvoorbeeld harder slaan. Voor de sport in het algemeen geldt dat de hoge snelheden enorme krachten vereisen. Om daar tegen opgewassen te zijn, en vooral om een groot trainingsvolume te kunnen verwerken moet een structuur als de pees liefst zo sterk mogelijk zijn. Dat heeft natuurlijk temaken met de kwaliteit van de pees. Maar een grotere doorsnede van de pees verdeelt de krachten over meer (collageen) weefsel.
Nu kun je veel springen, rennen, werpen of slaan maar dat levert niet zoveel op als de langzame krachten van de overload die het KrachtTraining programma biedt.
Dat komt ook omdat de korte “spikes” geen optimale groeiprikkel lijken te vormen. De spike is een kortdurende grote kracht. In een grafiek getekend zie je dan een piek. De sport zit vol met spikes.
Waarschijnlijk is de beste groeiprikkel de combinatie van de snelheid van uw sport met de langzamere bewegingen van de KT. In mijn geval was ooit, in mijn topjaren, de pees vrijwel net zo breed als de knieschijf zelf. Dat was door flinke kniebuigingen en stevige sprongtrainingen. Het Olympisch Gewichtheffen, wat ik deed, kent een grote progressieve weerstand. Iedere keer als het projectiel optimaal versneld kan worden… wordt het projectiel zelf verzwaard! En hoewel de Olympic Lifter zelf erg grote snelheden haalt, is de bewegingsnelheid tegen de belasting niet speciaal groot. Dat laatste lijkt belangrijk als optimale groeiprikkel voor de pees.